تولید پوشش ضخیم ب استفاده از چسب سیانواکریلات

با در نظر گرفتن پیشرفت علم و تکنولوژی همواره نیاز به استفاده از پوشش های جدید احساس می شود. یکی از انواع این پوشش ها، پوشش های پایه پلیمری است. پوشش های ضخیم به دلیل بالا بودن ضخامتشان بیشتر برای کاربردهای مقاوم به سایش و خوردگی مورد استفاده قرار می گیرند. از این منظر تولید این گونه پوشش ها از اهمیت خاصی برخوردار است. سیانواکریلات جزء پلیمرهایی است که سازگاری زیستی مناسبی با بافت بدن انسان دارد. همچنین استحکام چسبندگی آن از چسب هایی نظیر اپوکسی بیشتر است. از این رو پلیمر مناسبی برای استفاده در پوشش ها می باشد. در این روش نوین پوشش دهی، پودر فلز و یا سرامیک طی یک فرآیند با چسب سیانواکریلات مخلوط شده و سپس در شرایط مناسب، مخلوط خمیری حاصل روی زیرلایه آلومینیوم پوشش داده شد. فرآیند مخلوط سازی با استفاده از ممانعت کننده پلیمر شدن و آغازگر پلیمر شدن کنترل گردید. از پاراتولوئن سولفونیک اسید به عنوان ممانعت کننده پلیمر شدن و از کافیین به عنوان آغازگر پلیمر شدن استفادده شد. این تحقیق در پنج قسمت انجام شد. این قسمت ها شامل مخلوط سازی، پوشش دهی، بررسی خواص مکانیکی، بررسی ساختاری و بررسی رفتار حرارتی پوشش بود. چسب آلکوکسی اتیل سیانواکریلات نسبت به چسب اتیل سیانواکریلات برای تولید پوشش ضخیم مناسب تر است. در مرحله پوشش دهی از پودر آلومینای 3میکرون و چسب آلکوکسی اتیل سیانواکریلات استفاده گردید. برای تعیین خواص مکانیکی پوشش، استحکام چسبندگی و سختی پوشش اندازه گیری شد. برای تحلیل بهتر پارامترهای فرایند از روش بهینه سازی تاگوچی استفاده شد. پارامترهای فرآیند برای تعیین خواص مکانیکی شامل نسبت پودر به چسب، مقدار آغازگر فرآیند پلیمر شدن، و زبری زیرلایه می باشد. درصد مشارکت پارامترها بر استحکام چسبندگی پوشش به ترتیب بیشترین مقدار شامل زبری سطح 5/46%، مقدار کافیین 75/31% و مقدار پودر 7/21% می باشد. بررسی ساختاری شامل مشاهده ساختار و تخلخل سنجی پوشش بود. مشاهده ساختار با کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و تخلل سنجی ماکرو با استفاده از نرم افزار پردازش تصویر انجام گرفت. با افزایش میزان آغازگر در مخلوط، تخلخل های پوشش افزایش، سختی پوشش و استحکام چسبندگی فصل مشترک پوشش کاهش پیدا می کنند. افزایش درصد حجمی پودر در مخلوط پوشش موجب افزایش سختی پوشش و کاهش استحکام چسبندگی فصل مشترک پوشش می شود. بررسی رفتار حرارتی با کمک دستگاه ترازوی گرمایی (tga) انجام گرفت. دمای تجزیه آلکوکسی اتیل 260-230 درجه سانتیگراد است. نگهداری پوشش در دمای 180 درجه سانتیگراد به مدت 3 ساعت موجب خارج شدن کامل چسب به همراه کافیین و پاراتولوئن سولفونیک اسید می شود. محدوده حرارتی کاربرد پوشش حاصله زیر دمای c°140 می باشد